ایلنا: ناصر چمنی (فعال کارگری) در انتقاد از بازگشت برخی مواد ضد کارگری به برنامه توسعه هفتم گفت: دولت برای حل پیامدِ سیاست‌های اشتباهی که در طول سال‌ها اجرا شده به سراغ کارگران رفته است. باید بگوییم که نادیده گرفتن حقوق کارگران و کم کردن از اندک داشته‌هایشان راه‌حل مشکلات نیست.
چمنی با انتقاد از تصمیم دولت برای افزایش سن بازنشستگی گفت: این کار انگیزه‌ی کارگران را بیشتر از همیشه از بین می‌برد. تصور کنید فردی در بیست و پنجمین سال خدمت خود است، این فرد برای ۵ سال آینده و دوران بازنشستگی خود برنامه‌ریزی کرده است، با تصویب این مواد، تمام برنامه‌هایش به هم می‌ریزد.
وی افزود: دستمزدها پایین است و امنیت شغلی متزلزل؛ در چنین شرایطی چرا باید کارگران را در معرضِ چالش قرار داد؟
این فعال کارگری گفت: قوانین مربوط به کارگران را نمی‌توان یکباره بدونِ نظرِ گروه کارگری و مذاکراتِ واقعیِ سه جانبه تغییر داد. دولت برای حل بحران صندوق، باید بدهیِ خود را با آن صاف کند و به دنبالِ راه‌های اساسی‌تر برود.
چمنی گفت: در انتخابات، کارگران موضوعِ اصلیِ شعارها هستند اما بعد از انتخابات کنار گذاشته می‌شوند. دولت قولِ ایجاد اشتغال داده بود. بدون رشد اقتصادی و در حالیکه تولید افزایشِ چندانی نداشته است، چگونه بر تحقق این وعده تأکید دارند؟
وی گفت: افزایش سن بازنشستگی حتی به اشتغال جوانان آسیب می‌زند و مخالف با سیاستِ ایجاد اشتغال است. یکی از مهم‌رتین راه‌های اشتغال جوانان، این است که جایگزینِ افراد بازنشسته شوند. با این اوصاف، اگر سن بازنشستگی افزایش یابد، جوانانی که قرار است جایگزینِ افراد بازنشسته شوند باید مدتِ زیادی در انتظار بمانند.
این فعال کارگری تاکید کرد: مدافعان این طرح‌ها کارگران ایران را با کارگرانِ کشورهای دیگر مقایسه می‌کنند اما مشکلات کارگرانِ کشورهای دیگر در سطحِ مشکلاتِ کارگرانِ ما نیست. کارگران ما با وجودِ چند شیفت کار باز هم نمی‌توانند نیازهای اساسی خود را تأمین کنند.
وی همچنین با انتقاد از طرح احیای نظام استاد شاگردی گفت: مگر چقدر حقوق به کارگران می‌دهند که می‌خواهند الزامِ پرداختِ همان را هم از کارفرما بگیرند؟ دستِ کارفرمایان به اندازه‌ی کافی برای رفتارِ غیرقانونی با کارگران باز است، با احیای چنین قوانینی اوضاعِ روابط کار را بدتر از قبل می‌کنند.
این فعال کارگری تاکید کرد: همین امروز هم نیروی کارِ متخصص بسیار کم پیدا می‌شود و بسیاری ترجیح می‌دهند برای گذرانِ زندگی به سمتِ کارهای دلالی روی بیاورند این درحالی‌ست که ما در این برنامه‌ی توسعه راهکاری برای توسعه ندیدیم.
تبادل نظر